уторак, 17. октобар 2017.

СОНЕТ - Франческо Петрарка

Што се више приближује она мета,
Дан када се разрешио земног јада -
И што бржи ток времена - боле зада -
Све видније таштине су овог света.

Себи кажем: раставља нас судба клета!
О љубави не зборимо више сада.
Зло живота ко снег дође  и отпада.
Ми ћемо се ослободит свих терета.

И мир ту је: јер ни наде бити неће -
Наде која све нас вара тако вечно:
Душу, осмех, сузе - све што живот креће!

Ми видимо да је често залуд мука
Да лечимо оно што је неизлечно
И да залуд уздише се, залуд кука!

Нема коментара:

Постави коментар